ΑΙΔΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΑΙ !
H μεταπολίτευσις πρέπει να παραιτηθή, να πέση και να καταδικαστή εις πολιτικόν θάνατον. Η μεγαλυτέρα ακαθαρσία της δεν υπήρξεν η διά τού υπ’ αριθμόν 519/26.7.1974 προεδρικού διατάγματος αμνήστευσις τών εγκλημάτων τών κομμουνιστών. Η έκθεσις και η εγκατάλειψις τής Κύπρου αβοηθήτου τόν Αύγουστον τού αυτού έτους. Η διά τού νομοθετικού διατάγματος 59/23.9.1974 νομιμοποίησις τού κόμματος τής προδοσίας και τού εγκλήματος. Η συντακτική πράξις τής 3.10.1974, δι’ ής ανεκλήθη η αμνήστευσις μόνον τών από τής 21.4.1967 μέχρι τής 23.7.1974 λαβόντων χώραν. Τό νόθον δημοψήφισμα τής 8.12.1974. Η γλωσσοκτονία τού έτους 1976. Η μετάβασις από τού κλασσικού γλωσσικού Παρθενώνος εις τήν λαϊκήν γλωσσικήν καλύβην. Τό πρωτόκολλον τής Βέρνης τού αυτού έτους, δι’ ού η Ελλάς συνεφώνησε με τήν Τουρκίαν όπως απόσχη πάσης πρωτοβουλίας ή πράξεως επί τής «αμφισβητουμένης» υφαλοκρηπίδος της. Η κατάργησις τής πανεπιστημιακής έδρας και ο εκφυλισμός τού συνδικαλισμού τού έτους 1982. Η άρσις τών συνεπειών τού λεγομένου εμφυλίου πολέμου με τόν νόμον 1863/1989. Η αντικατάστασις τού όρου «συμμοριτοπόλεμος» με τόν όρον «εμφύλιος πόλεμος», τού όρου «συμμορίται» με τόν όρον «Δημοκρατικός Στρατός» ! Η αναδρομική αθώωσις και η συνταξιοδότησις (!) τών αμετακλήτως καταδικασθέντων κομμουνιστών δολοφόνων, τών σφαγιασάντων από τής 12.10.1944 μέχρι τής 25.9.1947 45.214 Έλληνας. Από τού 1946 μέχρι τού 1949 1.025 Έλληνας αξιωματικούς, 14.535 Έλληνας οπλίτας, 4.125 Έλληνας ιδιώτας. Η ρίψις εις τήν λήθην 2.243 Ελλήνων αξιωματικών τραυματιών, 71 εξαφανισθέντων, 34.666 Ελλήνων οπλιτών τραυματιών, 3.000 αιχμαλώτων και 1.903 εξαφανισθέντων, 931 Ελλήνων ιδιωτών φονευθέντων εκ ναρκών και 165 Ελλήνων κληρικών εκτελεσθέντων. Η συγχώρησις τής αρπαγής 20.000 ενηλίκων Ελλήνων, τής βιαίας στρατολογήσεως Ελληνίδων γυναικών, ενηλίκων και εφήβων, αποτελεσασών, τό 1949, 30% τών μαχίμων και 70% τών εφέδρων συμμοριτών, τού εκτοπισμού από τών εστιών των 700.000 ανθρώπων συμμοριτοπλήκτων, τής προκλήσεως ζημιών αξίας 3.685.800.000 δραχμών, τής απορροφήσεως 85% τών 440.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. τού σχεδίου Μάρσαλ μόνον διά τήν ανόρθωσίν των.
Η μεγαλυτέρα ακαθαρσία τού μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού δεν υπήρξεν ούτε η αναγνώρισις τού εσχάτου ανοσιουργήματος, τής μεγίστης κακουργίας, τού ειδεχθεστέρου εγκλήματος τών κομμουνιστών, τής αρπαγής και τού καταναγκαστικού αφελληνισμού 28.000 Ελληνοπαίδων, ηλικίας 5 έως 13 ετών, ίνα χρησιμοποιηθώσιν, όσοι δεν απέθανον καθ’ οδόν προς τήν Αλβανίαν, τήν Βουλγαρίαν, τήν Γιουγκοσλαβίαν, τήν Ρουμανίαν και τήν Τσεχοσλοβακίαν και επέζησαν τών κακουχιών, εναντίον τής πατρίδος των. Η συνθηκολόγησις με τό γεγονός τής κρατήσεως, τής συγκεντρώσεως και τής στρατιωτικής εκπαιδεύσεως εις στρατόπεδα τής Ανατολικής Ευρώπης, ακόμη και εις τήν Μπρατισλάβα, παιδιών κάτω τών 14 ετών «για να σταλούν στο βουνό να πολεμήσουν» κατά τής Ελλάδος.
Όχι, η μεγαλυτέρα ακαθαρσία τής μεταπολιτευτικής Βουλής δεν υπήρξεν ούτε η αποβιομηχάνισις τής χώρας ούτε η διαστολή τού δημοσίου τομέως ούτε η δημιουργία «ευρυτέρου δημοσίου τομέως» ούτε η υπερχρέωσις τής Ελλάδος διά τήν συντήρησίν των ούτε η συνομολόγησις νέων δανείων, τοκογλυφικών και μη, διά τήν εξυπηρέτησιν τών παλαιοτέρων ούτε η σταδιακή έκπτωσις τής Δικαιοσύνης ούτε η υπερφορολόγησις και η οικονομική εξουθένωσις τών πολιτών ούτε ο εξοντωτικός διωγμός τής ιδιοκτησίας ούτε η καταδίωξις τής Εκκλησίας ούτε η νόθευσις τής Ιστορίας ούτε καν η ευόδωσις τής συνωμοσίας εναντίον τής Μακεδονίας τή 25.1.2019, τό ουσιαστικόν τέλος τής μεταπολιτεύσεως.
Η μεγίστη ακαθαρσία της υπήρξεν τό ισχύον Σύνταγμα, τό Σύνταγμα τού 1975, ιδία ως ανεθεωρήθη τό 1986, αποτυχόν παντάπασιν, ανεξαιρέτως, συγχωρήσαν πάντα τά ανωτέρω. Υπήρξαν αι δύο όψεις του, ο Καραμανλισμός και ο Παπανδρεϊσμός, οι απόγονοι και οι σημερινοί επίγονοί των, αίτιοι πάντων τών ύπερθεν αδιασείστων αποδείξεων εθνικής παρακμής, σοβαρών συμπτωμάτων εθνικού κινδύνου. Η άφεσίς των ατιμωρήτων.
Ό, τι και αν, κατά τό μάλλον ή ήττον, τής επιφυλάσση η έκβασις τών γενικών εκλογών τής 7.7.2019, η Ελλάς δικαιούται και απαιτεί νέον Σύνταγμα, Εθνοσυνέλευσιν με πρωτογενήν συντακτικήν εξουσίαν, νέαν Βουλήν. Και πρωτίστως νέον πολίτευμα ∙ δεν υπάρχει τομεύς τού δημοσίου, ιδιωτικού και οικογενειακού βίου τών Ελλήνων ένθα τό ισχύον πολίτευμα, κατ’ επίφασιν αντιπροσωπευτικόν, να μην απέτυχεν επί πάσιν.
Εδημοσιεύθη εις εφημερίδαν Εστία
Σπυρίδων Αλφαντάκης
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω