Η διάβρωσις τών θεσμών εξακολουθεί. Στόχος τών ημερών η Δικαιοσύνη. Δεν απειλείται μόνον η επιψήφισις σχεδίου νέου Ποινικού Κώδικος, συνιστώντος επιβράβευσιν και ενθάρρυνσιν τού εγκληματείν, εν Ολομελεία τής Βουλής ουσιαστικώς ανυπάρκτω, δι’ ιδιαιτέρου νόμου από τής 26.5.2019 αντικειμένου εις τό θεμέλιον τού πολιτεύματος, τήν λαϊκήν κυριαρχίαν, επομένως αντιθέτου εις τά άρθρα 1 παράγραφος 2 και 76 παράγραφος 6 τού Συντάγματος. Εάν εν τέλει επιψηφιστή, η κήρυξις διατάξεών του αντισυνταγματικών και ανισχύρων επαφήσεται εις τά ποινικά δικαστήρια.

            Απειλείται και η προαγωγή εις τάς θέσεις τού προέδρου και τού εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, υποτίθεται κατά τό άρθρον 90 παράγραφος 5 τού Συντάγματος και τόν εκτελεστικόν του νόμον 3841/2010, δύο αντιπροέδρων του τή προτάσει τής πλειοψηφίας ενός υπουργικού συμβουλίου τό οποίον επίσης από τής 26.5.2019 δεν πηγάζει εκ τού Λαού, δεν υπάρχει υπέρ αυτού και τού Έθνους και δεν ήσκησεν αληθώς τήν αρμοδιότητά του καθ’ όν τρόπον ορίζει τό Σύνταγμα.

            Η κομμουνιστική κυβέρνησις βεβαίως υποστηρίζει, διά τής εγκυροτέρας φωνής της, τού γενικού γραμματέως της (ίδετε ψηφιακήν έκδοσιν εφημερίδος Η Καθημερινή τής 4.6.2019), ότι ο (κοινός) νομοθέτης, δηλαδή ο προαναφερθείς «νόμος Καστανίδη», «θέλει..να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία πριν από τις 30 Ιουνίου» και ότι «δεν θέλησε να επηρεάζεται η διαδικασία από τη διάλυση της Βουλής, επομένως ούτε από την απλή προαναγγελία εκλογών, πολλώ δε μάλλον όταν η Βουλή έχει ήδη δώσει τη γνώμη της», αλλά και ότι τό Σύνταγμα δήθεν «δεν λέει τίποτε σχετικά», όμως τό Σύνταγμα αφ’ ενός λέγει (και παραλέγει), εις τό άρθρον 88 παράγραφος 5, ότι ο πρόεδρος και ο εισαγγελεύς τού Αρείου Πάγου αποχωρούσιν υποχρεωτικώς τής υπηρεσίας άμα τή συμπληρώσει τού εξηκοστού εβδόμου έτους τής ηλικίας των, καθώς και ότι ως ημέρα συμπληρώσεως τού ως άνω ορίου θεωρείται εις πάσαν περίπτωσιν η 30^η Ιουνίου τού έτους τής αποχωρήσεως τού δικαστικού λειτουργού, εν προκειμένω μη συμπληρωθέντος και συμπληρωθησομένου τή 30^η Ιουνίου 2019, αφ’ ετέρου κατισχύει τού «νόμου Καστανίδη» και πάσης σχετικής αντιθέτου ή διαφόρου προβλέψεώς του.

            Συνεπώς, η πλειοψηφία τού υπουργικού συμβουλίου, εκτός τού ότι από τής 26.5.2019 δεν στηρίζεται επί τής λαϊκής κυριαρχίας ως θεμελίου τού πολιτεύματος, δεν ήσκησε τήν αρμοδιότητά της καθ’ όν τρόπον ορίζει τό Σύνταγμα (αρ. 88 παρ. 5) αλλά προώρως, πριν από τήν συμπλήρωσιν τού 67^ου έτους τής ηλικίας τού προέδρου και τού εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου, επομένως πριν από τήν πλήρωσιν συνταγματικής αναβλητικής αιρέσεως, επέσπευσε δε τάς εν λόγω προαγωγάς, αντιθέτως προς ό, τι έπραξε κατά τό παρελθόν διά τήν προαγωγήν εις τήν θέσιν εκτός άλλων τού πρόεδρου τού Συμβουλίου τής Επικρατείας, ίνα προλάβη τήν επικειμένην διάλυσιν τής Βουλής και να προκαταλάβη αντισυνταγματικώς τήν επομένην.

            Δήλον καθίσταται ότι ο Πρόεδρος τής Δημοκρατίας δικαιούται και οφείλει, ως ρυθμιστής τού πολιτεύματος, ν’ αρνηθή τήν έκδοσιν διατάγματος ενεργείας τών προαγωγών αυτών οποτεδήποτε και αν τώ υποβληθή η πρότασις τού κομμουνιστικού υπουργικού συμβουλίου, είτε πριν είτε μετά από τήν διάλυσιν τής Βουλής.  

Η φωνή τής Ελλάδος ακούεται επιτακτική. Όποιος αρνείται να τής υποταχθή, όποιος και αν είναι, υποχρεούται να παραιτηθή αυθωρεί και παραχρήμα.

Εδημοσιεύθη εις εφημερίδαν Ελεύθερος Κόσμος

Σπυρίδων Αλφαντάκης

Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω